Van het weekend stond ik op een feestje te praten met iemand die software verkocht. Leuk gesprek, totdat ik vertelde dat ik in het inkoopvak zat. Die man zei gelijk, oh, die inkopers probeer ik zo veel mogelijk te mijden en via de achterdeur bij bedrijven binnen te komen. Een inkoper zit alleen maar over de prijs te onderhandelen en snapt het afbreukrisico bij de implementatie van een softwarepakket toch niet… Oh, nee, niet weer, dacht ik gelijk… Enkele dagen daarvoor stond ik na een partijtje golf nog een drankje te doen en raakte in gesprek met een directeur van een groot telecombedrijf. Ook hij begon erover dat zij liever direct spreken met de “decision makers” en de inkopers bij voorkeur links laten liggen. Die irritante inkopers vertragen het hele proces alleen maar. Zelfs onlangs bij de voetbal van mijn zoontje, waar wij shirtsponsor zijn, vroeg één van de ouders wat doen jullie dan precies? Op mijn antwoord dat wij inkopers bemiddelen zei hij, is inkoop een echt vak dan? Ok, helemaal kwalijk nemen kan je het deze man niet. Niet denigrerend bedoelt, maar hij heeft een snackbar en zijn inkoop bestaat uit een wekelijks ritje naar de Sligro of de Makro.
Denk nu overigens niet, die Nicolai doet niets anders dan feesten, golfen en naar de voetbal van z’n zoontje gaan… Misschien praat ik in mijn vrije tijd wel te veel over werk en het inkoopvak. Het houdt mij in ieder geval bezig en wat is dat toch met het imago van inkopers. Uiteraard is dit niet gebaseerd op enig kwantitatief of kwalitatief onderzoek, maar “slechts”op uitspraken van enkele personen…
Desalniettemin, denk ik dat wij inkopers nog best wel wat mogen doen aan ons imago. Er is de laatste jaren zo veel veranderd in inkoopland dat dit naar mijn bescheiden mening veel meer uitgedragen mag worden. Inkopers zijn allang geen korte termijn denkende, leveranciers uitknijpende, op de penning zittende bonnenmeppers meer. Daar ligt wellicht de kern van het probleem, bescheidenheid. Het closen van een grote deal door verkoop wordt groots gevierd en binnen en buiten de organisatie onder de aandacht gebracht. Ongeacht of er nu enige marge op wordt gemaakt… Een mooi inkoopresultaat wordt afgedaan met een schouderklop en goed gedaan knul. Zelfs als dit resultaat een significant en aantoonbaar concurrentievoordeel voor de organisatie oplevert, hoor je vaak, laten we eerst maar eens zien of het in de praktijk ook werkelijk zo uitpakt. En nu niet om ons inkopers gelijk weer in die slachtofferrol te duwen, want daar zijn wij soms best goed in en kan ik mij mateloos aan ergeren. Opmerkingen als ons vak krijgt niet voldoende erkenning of het management steunt ons niet hoor ik zo nu en dan nog net iets te vaak. Wees @#*%#@ trots op je vak en draag dat uit, dan verdien je die erkenning ook!
Vier je successen en laat de hele organisatie en daarbuiten weten wat je als inkoper in nauwe samenwerking met collega’s of leveranciers hebt bereikt. Dat niet alleen je eigen organisatie, maar ook de leverancier er beter van is geworden. Dat mensen, zoals ik die onlangs tegenkwam, niet meer zoiets hebben van; Help! Een inkoper… Maar, hé, een inkoper, kunnen we elkaar helpen…